Karel van Miert is dood. Gevallen van een ladder. Ik stel me voor hoe hij kersen stond te plukken, tevreden over de goede oogst, schalks glimlachend alsof hij -kwajongen- fruit steelt bij de buren. Een misstap, een beetje te ver gereikt naar die ene diepblozend vrucht?
Een groot man, zegt iedereen, en ze weten waarover ze spreken. In dit politieke moeras kwamen journalisten nog steeds bij hem ten rade. Een échte wijze man, geen heb-je-mij-gezien-Verhofstadt. Ik zie ze nog niet binnen twintig jaar bij Bolleke Bart aanbellen voor duiding.
Geen mediatraining meer voor goedmenende eufrasiekes als Kathleen en haar voorzitster, geef ze een Van Miert-training. Of beter nog, zoek knallers van zijn kaliber. Tegenwoordig is zelfs Kris Peeters een groot staatsman.
Elke generatie krijgt de politici die ze verdient, stelt de boutade. Als ze klopt staat de stront hoog aan onze enkels. Maar het is kiezen uit koppen zoals kiezen uit de Tv-gids in de zomer: goed bedoeld maar ontoereikend, op voorhand al verloren. Het is een generatie klaar voor vergetelheid.
3 opmerkingen:
Wat is er mis met het staatsmansschap van Kris Peeters dan?
BTW beetje verzuurde reactie niet? ;-) :-p
Ik zie niet wat er hier verzuurd aan is, het is een reflectie na Van Mierts dood.
Een reactie posten