Als één van de laatste West-Europese landen heeft België uiteindelijk ook een akkoord over een rookverbod in de horeca. De Partij voor de Zelfstandigen slaagde er in de datum vooruit te schuiven naar het nog verre 2014 - er kan nog zoveel gebeuren in die periode - na een vreemde ommekeer bij de PS. Het doet me denken aan de mooie beloftes, lang geleden, om twee kerncentrales te sluiten.
Ach roken, het is een emotioneel debat. De kern van de zaak is simpel: roken is schadelijk dus niet toe te laten. Daarnaast heb je natuurlijk het concept persoonlijke vrijheid. Dat argument wordt vaak naar boven gehaald, maar zoals we allen weten eindigt jouw vrijheid waar de mijne begint.
De meeste rokers zijn het nu wel al eens met het rookverbod in treinen en openbare gebouwen. Zelfs restaurants worden goedmoedig aan dat lijstje toegevoegd. Maar raak niet aan het café. Met een steeds verder en sneller inperken van rookgedrag trekt de roker zich terug in enkele symbolische bastions. Roken hoort bij een café, nietwaar? Dat is zo voor de 30% van de bevolking, maar voor niet-rokers uit op café gaan zich in gezellig samen zijn, iets drinken en bijpraten over het leven. De rooklucht, de brandende ogen, kleren die meteen in de was mogen en de onzichtbare longschade moet je er bij nemen. 'Niemand verplicht je om op café te gaan hé' hoor ik u zeggen. Klopt, maar ik wíl wel op café. Is het roken een drempel? Weldegelijk, en ik zal met veel meer plezier een bruine kroeg binnenstappen na 1 juli 2014.
'Je moet toch van iets dood gaan,' zei een rokende collega laatst tegen mij. Dat is argument dat bij de mentale ontwikkeling van een puber hoort (o roekeloosheid van de jeugd). Je moet niet van iets dood gaan, je gaat gewoon dood, alsof er een reeks rode knoppen bestaat waaruit we zouden kunnen kiezen. Met roken gaat het alleen sneller, bij u én uw naasten (neen, uw meetje die 95 is geworden en rookte sinds de bevrijding, toen nog een frisse maagd van 14, is géén wetenschappelijke maatstaf).
'Je kan omver gereden worden, de luchtvervuiling is ook erg, ik wil toch niet oud worden,...' Loze argumenten. Je kan iets schadelijks niet maskeren met andere schadelijke dingen. 'Roken kalmeert me.' Dat doet heroïne ook bij verslaafden. Sporten, een goed boek lezen of gepijpt worden werkt bij mij anders wonderwel.
Op een dag zal roken helemaal verboden worden, en dan, over misschien een eeuw, zullen de kinderen van onze kinderen terugblikken en zich afvragen waarom we tabak niet al zoveel vroeger verboden hebben. Zoals we nu moeizaam begrijpend lezen over de ruwe brood-en-spelen van de Romeinen, in de duistere eeuwen voor ons toch een lichtpunt van civilisatie. Elke cultuur en maatschappij heeft zijn schaduwzijde, maar laat het nu net de kracht van elke samenleving zijn uit dat duister te kunnen treden. Om het met Editors te zeggen: the saddest thing that I ever saw, were smokers outside a hospital door.
Laten we in afwachting het rookgedrag, en niet de mens an sich bekritiseren. Het is immers bijna kerstmis - vrede op aarde, remember.
2 opmerkingen:
Ik ben het zelfs als roker met bijna alles eens wat je zegt, maar dat je zegt dat je vaker op café zal gaan eens er niet meer mag gerookt worden, is infeite evenzeer anekdotisch bewijs als het meetje van 95. Ik denk dat het cafébezoek niet zal stijgen. Als de cafébazen het eens zouden zijn met jou, dan zouden ze zich toch niet met hand en tand verweren tegen dit verbod?
Klopt, ik denk ook niet dat er meer mensen op café zullen gaan, integendeel. In Ierland en andere landen had je eerst een dip in het cafébezoek dat zich na enkele maanden herstelde. Nu zal het gezelschap om de zoveel tijd uiteenvallen omdat rokers naar buiten gaan. Ook niet leuk. Maar geen reden om het niet te verbieden. Stoppen met roken dus... :-)
Dat ík met meer plezier op café zal gaan was ook niet mijn 'main argument' natuurlijk. ;-)
Een reactie posten