De huizen staan pal in de storm
Tussen de dijken rest weinig plaats voor woorden
Mond, kont, stront is al wat binnenkamers rijmt
Maar zelden zijn er vrouwen hier die zegevieren,
er wordt hen genoeg geleerd niet te denken,
niet te wensen.
De oogst moet binnen,
hun huid voelt klam.
In de dorpen wenden vaders zich af
van al te brakke gronden,
zweet dringt immers traag in zo'n weerbarstige bodem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten