Na 16 afleveringen kent de immer spannende strijd van het betere lied zijn ontknoping. Het volk heeft gekozen, na bijna tien jaar wint er nog eens een vrouw. Nu ja, zeg maar meisje want ze blijkt nog maar 18 jaar te zijn, die Paulien, al straalt ze iets ouders en zelfzekerders uit. Of zijn het de blonde krullen, gedrapeerd op dat hoofd, balancerend tussen stijlvol en lachwekkend?
Televisiemakers lijken meer en meer te beseffen dat de tijd van flagrante uitlach-TV voorbij is. Iets in mij vindt het zelfs ok dat er zo'n talentenjachten bestaan, al was het maar om de flikkering van hoop en geloof in eigen kunnen te zien bij anders tot anonimiteit gedoemde jongens en meisjes. Hoop die - het blijft een wedstrijd - voor alle kandidaten, op eerder vernoemde dame na, de grond in wordt geboord. Al zijn er die zich sterk houden en hopen dat ze net voldoende zijn opgevallen om ergens een plaatje op de markt te kunnen brengen. Natalia won haar wedstrijd immers ook niet.
Laat net dat dé zwakte van die hele rimram zijn. Ik kan maar hopen dat Peter Evrard gelukkig is. En die vele anderen die hem gevolgd zijn, na kortstondige roem vergeten door een volk immer op zoek naar nieuw vertier, gretig aangeboden door op commercie drijvende mediakanalen.
Ik kan maar hopen dat tussen het Pocahontasplastiek eens een echte artiest kan gevonden worden, al lijken die toch eerder de moeizame maar misschien eervollere weg van obscure achterzaaltjes te kiezen naar hun momenten van succes.
Nu al gloort er vast in menig hart de roep van de roem voor de volgende editie. Benieuwd of we ons tegen dan de naam van die met de blonde krulletjes nog zullen herinneren. We duimen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten