zaterdag 3 oktober 2009

Eindelijk nog eens...

Terminus

Het moet een diepe angst zijn
die hen doet voeren
dat nodeloos gevecht voor hun plek
in de dorre karavaan.

Steeds weer gaan zij schuil
achter hun grauw en duister front,
blind voor wat hen bindt.

Hoe star liggen lagen eelt
om hun dovend hart gebonden.

1 opmerking:

Anton Voloshin zei

Mooi. Blij dat je nog eens iets geschreven hebt :).