Hoe moeten ze zich nu voelen, de believers? De wereld is niet vergaan, geen apocalyptische stormen hebben de menselijke decadentie weggevaagd, geen nieuwe energetische dimensie heeft ons naar een hoger niveau getild. De berg in het Franse dorpje Bugarach zou opensplijten. Niet dus.
Er zijn mensen die écht geloofden dat er van alles stond te gebeuren. Wat, daarover liepen de meningen uiteen, maar er moest toch wel iets veranderen. Deze onheilspellende tijden van economische recessie en sociale onrust - om van het klimaat nog maar te zwijgen - konden toch niet anders dan een voorbode van veel erger zijn? Niet dus.
Hoe gaat dat dan in de hoofden van de zwevende geesten? Voelen ze zich bedrogen door de vele niet-wetenschappelijke beweringen op obscure websites? Een standaard gegeven bij veel aanhangers van dergelijke theorieën blijkt een groot wantrouwen tegenover gevestigde politieke en wetenschappelijke instellingen. De NASA die beweerde dat er niks aan de hand was kon niet anders dan deel uitmaken van een wereldwijde samenzwering. Niet dus.
Keren ze hun aversie dan de rug toe en omarmen ze voortaan onderbouwde wetenschappelijke stellingen? Ik vrees er voor. Maar hoe gaan ze dan verder? Van een zwart gat gesproken. Volgens mij kunnen ze nu niet anders dan verder op zoek te gaan naar mogelijke dreigingen. De apocalyps als zingeving. Wie weet, kometen en asteroïden die de aarde naderen - maar helaas, deze week werd de voorspelde botsing in 2040 ook stevig onderuitgehaald als zeer onwaarschijnlijk. Niet dus.
En de Maya's? Met hen begon het immers allemaal. Een grote misvatting is dat het niet zij waren die het einde voorspelden, dan toch niet het einde van de wereld. Op 21 december vierden zij gewoon het begin van een nieuwe tijdrekening, dansend op hun eeuwenoude tempels getooid in veren en ander moois. Het zal hen worst wezen wat de neo-hippies al dan niet geloven. Repent, the end is near. Niet dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten