Heisa alom met de anti-pedofielenwebsite die nu ook in België van start is gegaan. Bijna onmiddellijk lag de site plat. Op Studio Brussel hadden ze de Nederlandse bedenker aan de lijn. De man blijkt zelf het slachtoffer geweest te zijn. Begrijpelijk dat hij boos is.
Goed, de site is er. Maar stel, ik ga op zoek en ik kom te weten dat er in mijn straat een pedofiel woont. Wat dan? Voor alle duidelijkheid, er worden geen namen noch adressen vermeld, enkel de 'buurt'. Ga ik op zoek, bekijk ik mijn buren met argusogen? Verzuring alom, jochei. Elke man met lange jas, snor en hoed wordt een potentiële dader.
En stel dat ik wéét wie het is? Trommel ik de straat bijeen om met hooivork en fakkels diens huis te bestormen?
Het is hetzelfde verhaal als met Kim D. en al zijn voorgangers. Geweld roept emotie op, en het volk mort luidop. De Nederlander verdedigt zich: 'de publieke opinie is er voor gewonnen'. Diezelfde opinie wou ook de doodstraf weer invoeren na de raid in Dendermonde. Wraak, het is de justitie van de massa. Wetten zijn het kleinste veelvoud van een samenleving, schreef Louis van Dievel. Dat klopt. De rechtspraak mag dan al falen, teugelloze jongeren worden na een dag weer vrijgelaten wegens plaatsgebrek, het mag geen reden zijn om de blinddoek van vrouwe Justitia af te nemen. Gevoel vs. rede, het is een niet aflatende strijd waarin laatstgenoemde voortdurend in het defensief gedrongen wordt.
1 opmerking:
Volledig terechte mening. Al vind ik op een bepaalde manier wel dat ouders van kinderen het mogen weten als er een veroordeelde seksdelinquent in hun buurt woont (want de kans op recidivisme is enorm groot bij die groep criminelen), vind ik ook dat die, als het gerecht besluit dat ze geen gevaar meer vormen voor de samenleving, een eerlijke kans moeten kunnen krijgen om zich te herintegreren, wat sowieso al geen evidentie is. Hun namen en woonplaatsen publiek vermelden, ontneemt hen die kans.
Een reactie posten